ก้าวย่างทางประวัติศาสตร์การเคลื่อนตัวของหลักความยินยอมไม่เป็นละเมิด

บทคัดย่อ

บทคัดย่อ

            ในปัจจุบันราชอาณาจักรไทยมีพระราชบัญญัติข้อสัญญาที่ไม่เป็นธรรม พ.ศ. 2540 มาตรา 9 เป็นกฎหมายลายลักษณ์อักษรฉบับเดียวที่มีความเกี่ยวข้องกับหลักความยินยอมไม่เป็นละเมิด อีกทั้งการปรับใช้และการตีความหลักความยินยอมไม่เป็นละเมิดนั้น ยังคงต้องพิจารณาถึงองค์ประกอบประการอื่นๆนอกเหนือจากที่มีการกำหนดไว้ในพระราชบัญญัติดังกล่าว เนื่องจากพัฒนาการของหลัก Volenti Non Fit Injuria นั้นไม่มีความตายตัว และมีความยืดหยุ่นในการปรับใช้ การตีความ โดยเมื่อมีการโอนถ่ายหลักกฎหมายนี้เข้ามาในราชอาณาจักรไทย ก็ได้มีการพัฒนาในรูปแบบเฉพาะของราชอาณาจักรไทย ผ่านเครื่องมือการถ่ายโอนที่หลากหลาย เช่น ประมวลกฎหมาย นักกฎหมาย หรือการเรียน การสอน แต่ในปัจจุบัน การปรับใช้และการตีความหลักความยินยอมไม่เป็นละเมิด มีความแตกต่างไปจากสมัยเริ่มแรก ที่มีการรับเอาหลักกฎหมายนี้เข้ามาสู่ราชอาณาจักรไทย เพราะผลของพระราชบัญญัติข้อสัญญาที่ไม่เป็นธรรม โดยเฉพาะตามมาตรา 9 แห่งพระราชบัญญัตินี้ที่ก่อให้เกิดปัญหาว่า ขอบเขตการใช้บังคับในส่วนที่ว่าความยินยอมซึ่งขัดต่อความสงบเรียบร้อยหรือศีลธรรมอันดีของประชาชนให้ตกไปนั้น เป็นการวางหลักยกเว้นผลของกฎหมายที่กว้างมากเกินไป จนถึงขนาดขัดต่อเจตนารมณ์ของการก่อกำเนิดหลักความยินยอมไม่เป็นละเมิด อีกทั้งราชอาณาจักรไทยไม่มีการกำหนดหลักการเรื่องความยินยอมไม่เป็นละเมิดไว้ในกฎหมายอย่างชัดเจน จึงนำไปสู่การใช้การตีความในบริบทที่มีความแตกต่างกันไป