วารสารวิจัยการท่องเที่ยวโดยชุมชน

องค์ประกอบของความเดิมแท้ : ความสำคัญและการรับรู้ของนักท่องเที่ยว ต่ออัตลักษณ์ทางชาติพันธุ์ไทแสกในลุ่มน้ำโขง

ชลิดา ช่วยสุข — Sun, 29 Dec 2024 00:00:00 +0700

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อจัดกลุ่มองค์ประกอบความเดิมแท้ของอัตลักษณ์ทางชาติพันธุ์ไทแสกและวิเคราะห์ระดับความสำคัญของผลการปฎิบัติงานตามองค์ประกอบปัจจัยและการรับรู้ความเดิมแท้ของ
อัตลักษณ์ชาติพันธุ์ไทแสก ตำบลอาจสามารถ อำเภอเมือง จังหวัดนครพนม เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ มีกลุ่มตัวอย่างเป็นนักท่องเที่ยวชาวไทยจำนวน 400 คน ที่เดินทางมาท่องเที่ยวในชุมชนชาติพันธุ์ไทแสก เก็บข้อมูลด้วยแบบสอบถามและวิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณา ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ร้อยละ และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สถิติเชิงอนุมาน ได้แก่ การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจ และนำข้อมูลจากการจัดองค์ประกอบไปทำการวิเคราะห์ความสำคัญกับผลการปฎิบัติงาน

ผลการวิจัยพบว่า องค์ประกอบความเดิมแท้ของอัตลักษณ์ทางชาติพันธุ์ไทแสกมี 7 องค์ประกอบ คือ องค์ประกอบที่ 1 ลักษณะทางกายภาพและการแต่งกาย องค์ประกอบที่ 2 อาหารพื้นถิ่น องค์ประกอบที่ 3 การบริการ องค์ประกอบที่ 4 สัญลักษณ์แทนความเป็นชาติพันธุ์ องค์ประกอบที่ 5 แนวปฏิบัติเกี่ยวกับธรรมชาติ องค์ประกอบที่ 6 ของที่ระลึก และองค์ประกอบที่ 7 การสื่อความหมายจากชาติพันธุ์ และผลการวิเคราะห์ความสำคัญของผลการปฎิบัติงานตามองค์ประกอบปัจจัยและการรับรู้ความเดิมแท้ของ
อัตลักษณ์ชาติพันธุ์ไทแสก พบว่า 1) สิ่งที่ต้องปรับปรุง ได้แก่ การสื่อความหมายจากชาติพันธุ์ 2) สิ่งที่ดีอยู่แล้ว ได้แก่ ลักษณะทางกายภาพและการแต่งกาย และอาหารพื้นถิ่น 3) สิ่งที่มีความสำคัญต่ำ ได้แก่ การบริการ และแนวปฏิบัติเกี่ยวกับธรรมชาติ และ 4) สิ่งที่ดีเกินไป ได้แก่ สัญลักษณ์แทนความเป็นชาติพันธุ์ และของที่ระลึก ผู้ที่เกี่ยวข้องสามารถนำข้อมูลไปต่อยอดพัฒนาการท่องเที่ยวโดยชุมชน เพื่อรักษาอัตลักษณ์และให้นักท่องเที่ยวกลับมาเที่ยวซ้ำ

การพัฒนาศักยภาพการท่องเที่ยวโดยชุมชนด้วยเกณฑ์การท่องเที่ยว คาร์บอนต่ำเพื่อความยั่งยืน กรณีศึกษา: วิสาหกิจชุมชนทำเพื่อพอดี อำเภอวังน้ำเขียว จังหวัดนครราชสีมา

Sun, 29 Dec 2024 00:00:00 +0700

การศึกษาวิจัยเรื่อง การพัฒนาศักยภาพการท่องเที่ยวโดยชุมชนด้วยเกณฑ์การท่องเที่ยวคาร์บอนต่ำเพื่อความยั่งยืน กรณีศึกษา: วิสาหกิจชุมชนทำเพื่อพอดี อำเภอวังน้ำเขียว จังหวัดนครราชสีมา มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ประเมินศักยภาพความพร้อมด้านการท่องเที่ยวคาร์บอนต่ำ และ2) เพื่อประเมินเกณฑ์การท่องเที่ยวคาร์บอนต่ำเพื่อความยั่งยืน กรณีศึกษา: วิสาหกิจชุมชนทำเพื่อพอดี อำเภอวังน้ำเขียว จังหวัดนครราชสีมา ให้สอดคล้องกับเกณฑ์การท่องเที่ยวคาร์บอนต่ำเพื่อความยั่งยืน ผู้วิจัยใช้วิธีดำเนินการวิจัยเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพใช้กลุ่มตัวอย่าง จำนวน 7 คน ได้แก่ การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย สำนักงานนครราชสีมา องค์การบริหารส่วนตำบลไทยสามัคคี สมาคมการท่องเที่ยววังน้ำเขียว และสมาชิกวิสาหกิจชุมชนทำเพื่อพอดี อำเภอวังน้ำเขียว จังหวัดนครราชสีมา

จากผลการศึกษา การประเมินศักยภาพความพร้อมด้านการท่องเที่ยวคาร์บอนต่ำตามเกณฑ์การประเมินศักยภาพในการพัฒนาธุรกิจท่องเที่ยว ทั้ง 7 ด้าน มีค่าเท่ากับ 50 คะแนน อยู่ในระดับดีเยี่ยม ร่วมกับหลักเกณฑ์การท่องเที่ยวคาร์บอนต่ำเพื่อความยั่งยืนตามเกณฑ์การประเมินการท่องเที่ยวคาร์บอนต่ำเพื่อความยั่งยืนทั้ง 4 ด้าน มีค่าเท่ากับ 93.57 คะแนน อยู่ในระดับดีเยี่ยม จากงานวิจัยผู้วิจัยมีข้อเสนอแนะเพื่อเป็นข้อมูลในการพัฒนาวิสาหกิจชุมชน 1) ควรได้รับการสนับสนุนจากหน่วยงานที่เกี่ยวข้องเกี่ยวกับการลดการใช้พลาสติก 2) ควรมีการให้ความรู้กับคนในชุมชนด้านการลดการปล่อยก๊าซคาร์บอน และควรมีการรณรงค์การแยกขยะในแต่ละหมู่บ้าน และ 3) ควรมีการบริหารจัดการให้มีประสิทธิภาพมากขึ้น เพื่อช่วยลดปัญหาขยะที่ปนเปื้อนอย่างไม่จำเป็น

The Cultural Tourism Management with Herbal Knowledge of Ethnic Group, Suphanburi Province

Sun, 29 Dec 2024 00:00:00 +0700

The objectives of the research on tourism management, agricultural Culture and herbal medicine of ethnic groups in Suphanburi Province are as follow 1) to research and develop agricultural tourism management models for ethnic groups 2) to study the wisdom of ethnic groups regarding agricultural culture from wisdom, especially herbal medicine or local plants 3) to study the agricultural tourism patterns of ethnic groups in Suphanburi Province. This research is qualitative research through 12 of non-participant observation, interviews and focus group from community representatives, government representatives, people and officials. The results found that the community’s occupation is agriculture and they have the wisdoms of Lao Krang with Lao Krang method. They grow vegetables and local herbs for consumption and treat disease, they also have traditions and rituals related to rice. It can be used for tourism and promoting agricultural tourism among ethnic groups. The tourism should combine with health and agricultural tourism.

ปากชมเมืองนครหงส์: แนวทางการพัฒนาพื้นที่สู่การเป็นเมืองท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน อำเภอปากชม จังหวัดเลย

Sun, 29 Dec 2024 00:00:00 +0700

บทความวิชาการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอแนวทางการพัฒนาพื้นที่สู่การเป็นเมืองท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน ในอำเภอปากชม จังหวัดเลย เก็บรวบรวมข้อมูลจากเอกสารและการลงพื้นที่สำรวจข้อมูล วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์เนื้อหา พบว่า อำเภอปากชมเป็นพื้นที่การท่องเที่ยวที่มีอัตลักษณ์จากการนำเสนอเรื่องราวตำนานเมืองนครหงส์ โดยพื้นที่แบ่งเป็น 2 ส่วนคือ 1) ย่านตัวเมืองเป็นพื้นที่ที่อยู่อาศัย ที่ตั้งของหน่วยงานราชการ สถานประกอบการ ลานพญานาค พญาอนันตรนาคาธิบดี ตลาดชุมชนและท่ารถประจำทาง และ 2) ย่านนอกตัวเมืองเป็นพื้นที่ทางธรรมชาติ และพื้นที่อยู่อาศัยที่แสดงวิถีชีวิตและวัฒนธรรม เช่น ภูฆ้อง
ภูลำดวน แก่งจันทร์ สวนศิลป์ริมโขง วัฒนธรรมการเก็บหินเบี้ยและการร่อนคำ ซึ่งภาครัฐได้มียุทธศาสตร์การขับเคลื่อนเป็นพื้นที่การท่องเที่ยวมาอย่างต่อเนื่อง ส่วนการพัฒนาเมืองปากชมเป็นเมืองนครหงส์สู่การจัดการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนมีแนวทางดังนี้ 1) การกำหนดยุทธศาสตร์การท่องเที่ยวปากชมเมืองนครหงส์ของหน่วยงานภาครัฐและเอกชนในและนอกพื้นที่ 2) การค้นหาแนวทางสร้างสรรค์พื้นที่เมืองท่องเที่ยวด้วยแนวคิดการสร้างสรรค์สถานที่ พื้นที่ และกิจกรรมท่องเที่ยว และ 3) การสร้างกระบวนการพัฒนาเมืองท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนที่เน้นการมีส่วนร่วมของชุมชนและภาคีเครือข่ายการจัดการท่องเที่ยว