วารสารวิชาการแห่งอนาคต

ความสัมพันธ์ระหว่างภาษาลีในภาษาไทย

2024-12-19T17:47:13+07:00

บทความวิชาการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษากำเนิดและพัฒนาการของภาษาบาลี และเพื่อศึกษาความสัมพันธ์ภาษาบาลีในภาษาไทย
ภาษาบาลี ภาษาปาฬิหรือปาลิภาสา มีคำใช้เรียกแทนชื่ออยู่หลายคำทีเดียวเป็นภาษาที่มีมาตั้งแต่อดีต ผ่านกาลเวลากว่า 2500 ปีมาแล้ว ได้แผ่ขยายไปในภาษาไทยอย่างลึกซึ้ง บาลีเป็นภาษาถิ่นที่ใช้พูดกันในแคว้นมคธ เรียกว่า มาคธภาษา ตามชื่อแคว้น เมื่อพระพุทธเจ้าทรงอุบัติขึ้นในโลก ทรงใช้ภาษามคธหรือภาษาบาลีเป็นภาษาในการประกาศพระพุทธศาสนา ภาษาบาลีเป็นภาษาที่มีหลักแน่นอนในการเปลี่ยนแปลงรูปคำตามหน้าที่ทางไวยากรณ์ มีการบ่งบอกเพศของศัพท์ กาล วจนะ วิภัตติ และมีวิภัตติปัจจัยบ่งบอกหน้าที่ของตน
มีความสัมพันธ์ของคำที่มีประโยคทุกคำ บาลีเป็นภาษาที่มีความสำคัญในการรักษาพระพุทธพจน์ผู้ที่เรียนภาษาบาลีหรือจะใช้ภาษาบาลีจึงต้องเรียนรู้แบบแผนนั้น ๆ ให้ขึ้นใจ และจดจำ นำไปใช้ จึงจะเข้าใจภาษาบาลีได้
อีกทั้งคนไทยยังนิยมใช้ภาษาบาลีในการตั้งชื่อซึ่งเป็นสิ่งสมมติขึ้น แต่ถ้าตั้งชื่อให้เหมาะสมกับจริตและอุปนิสัยของบุคคลนั้น ชื่อก็จะกลายเป็นสิ่งสำคัญและเป็นอัตลักษณ์ของผู้นั้นและสามารถนำประโยชน์สุขมาให้ทั้งทางตรงและทางอ้อม ส่วนความสัมพันธ์คำบาลีที่ใช้ในภาษาไทยปัจจุบันซึ่งมีประโยชน์อย่างยิ่งสำหรับผู้ใช้ภาษาไทยในการพูด เขียน สนทนา และการสื่อสาร ในการใช้ชีวิตประจำวันได้อย่างถูกต้อง และชัดเจน การเรียนรู้ความสัมพันธ์ระหว่างภาษาบาลีกับภาษาไทยอย่างรู้ลึก รู้รากศัพท์และรู้ความหมายที่ถูกต้องจึงมีคุณค่าแก่การศึกษาอย่างแท้จริง

การอนุรักษ์วัฒนธรรมชุมชนอย่างยั่งยืน

2024-12-21T10:25:29+07:00

การอนุรักษ์วัฒนธรรมชุมชนเป็นสิ่งสำคัญที่ช่วยเสริมสร้างความเข้มแข็งและความยั่งยืนของชุมชน วัฒนธรรมสะท้อนถึงอัตลักษณ์ วิถีชีวิต และภูมิปัญญาของชุมชนที่ถูกส่งต่อจากรุ่นสู่รุ่น ความสำคัญของการอนุรักษ์วัฒนธรรมชุมชนอยู่ที่การรักษามรดกทางวัฒนธรรม ความสามัคคีในชุมชน และการสร้างความยั่งยืนทางเศรษฐกิจและสิ่งแวดล้อม อย่างไรก็ตาม การอนุรักษ์วัฒนธรรมชุมชนต้องเผชิญกับความท้าทายหลายด้าน เช่น การเปลี่ยนแปลงทางสังคม การกลืนกลายทางวัฒนธรรม และการขาดทรัพยากร การส่งเสริมการศึกษา การมีส่วนร่วมของชุมชน การพัฒนาที่ยั่งยืน การศึกษาวิจัย และการปรับตัวต่อการเปลี่ยนแปลงเป็นกลยุทธ์สำคัญในการอนุรักษ์วัฒนธรรมชุมชนอย่างยั่งยืน.

การบริหารจัดการอนุรักษ์ศิลปะวัฒนธรรมทางพระพุทธศาสนา

2024-12-21T12:41:02+07:00

ประเทศไทยมีมรดกทางวัฒนธรรมที่ทรงคุณค่าจากอดีตอันยาวนาน ตั้งแต่ยุคโบราณจนถึงปัจจุบัน โดยโบราณสถานและศิลปกรรมที่หลงเหลือสะท้อนถึงความเชื่อ ศรัทธา และภูมิปัญญาของชาวไทย การอนุรักษ์มรดกเหล่านี้ได้รับการสนับสนุนโดยกฎหมาย เช่น พระราชบัญญัติโบราณสถาน พ.ศ. 2504 เพื่อปกป้องและคุ้มครองศิลปกรรม โบราณสถาน และทรัพย์สินทางวัฒนธรรม การบริหารจัดการและอนุรักษ์ศิลปวัฒนธรรมต้องอาศัยการวางแผน การจัดองค์กร การสั่งการ และการควบคุมอย่างเป็นระบบ รวมถึงการสำรวจและประเมินค่าทรัพย์สินทางวัฒนธรรม การฟื้นฟูและบำรุงรักษาที่มีประสิทธิภาพ นอกจากนี้ ความร่วมมือจากชุมชนและการสนับสนุนจากภาครัฐมีบทบาทสำคัญในการรักษามรดกเหล่านี้ให้ยั่งยืนและส่งต่อให้คนรุ่นหลังอย่างภาคภูมิใจ

แนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงมรดกวัฒนธรรมในจังหวัดพระนครศรีอยุธยาอย่างยั่งยืน

2024-12-22T13:11:01+07:00

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและนำเสนอแนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงมรดกวัฒนธรรมในจังหวัดพระนครศรีอยุธยาอย่างยั่งยืน โดยใช้วิธีการวิจัยแบบผสมผสานทั้งเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพเก็บข้อมูลจากนักท่องเที่ยว ผู้ประกอบการ และหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง ผลการศึกษาพบว่า แนวทางการพัฒนาที่สำคัญประกอบด้วย 1) การอนุรักษ์และฟื้นฟูแหล่งท่องเที่ยวทางประวัติศาสตร์ให้คงความเป็นของแท้ดั้งเดิม 2) การพัฒนาสิ่งอำนวยความสะดวกและระบบการคมนาคมที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม 3) การสร้างการมีส่วนร่วมของชุมชนท้องถิ่นในการจัดการการท่องเที่ยว 4) การพัฒนาบุคลากรด้านการท่องเที่ยวให้มีความรู้ความเข้าใจในคุณค่าทางวัฒนธรรม และ 5) การส่งเสริมการตลาดที่เน้นการสร้างมูลค่าเพิ่มจากอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรม ข้อเสนอแนะจากการวิจัยนี้จะเป็นประโยชน์ต่อการวางแผนพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงมรดกวัฒนธรรมของจังหวัดพระนครศรีอยุธยาให้เกิดความยั่งยืนในระยะยาว

พุทธจิตวิทยา สาระแห่งสุตตะการอนุสาสนีปาฏิหาริย์

2024-08-03T18:14:06+07:00

พุทธจิตวิทยาเป็นสุตตะการอนุสาสนีปาฏิหาริย์คือ การทำจิตให้สงบด้วยการเรียนรู้หลักแห่งพุทธศาสนา คำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เมื่อนำหลักพุทธจิตวิทยามาวิเคราะห์พบว่าพุทธจิตวิทยาหรือจิตในทางพระพุทธศาสนานั้น มีหลักการที่สามารถนำไปใช้เพื่อการพัฒนาชีวิตและสังคมได้ เช่น พุทธจิตวิทยากับสุตตะการอนุสาสนีปาฏิหาริย์ พุทธจิตวิทยากับการเรียนการสอน พุทธจิตวิทยากับการปกครอง จิตวิทยากับการดำเนินชีวิต พุทธจิตวิทยากับการให้คำปรึกษา เป็นต้น โดยสาระสำคัญของพุทธจิตวิทยาในแง่ของสุตตะการอนุสาสนีปาฏิหาริย์มีดังนี้
1) วิเคราะห์ธรรมชาติดั้งเดิมของจิต พบว่าแม้ว่าจะมีหลักฐานว่าจิตของมนุษย์นั้นมีธรรมชาติบริสุทธิ์
แต่เศร้าหมองเพราะกิเลส เนื่องจากความจริงจิตมนุษย์ประภัสสรจริงแต่ก็ยังคงมีกิเลสอยู่ตราบเท่าที่ยังไม่สามารถกำจัดกิเลสได้
2) หลักพื้นฐานของพุทธจิตวิทยามีพื้นฐานมาจากหลักการสำคัญตามสุตตะการอนุสาสนีปาฏิหาริย์ดังนี้ แนวคิดเรื่องกฎธรรมชาติ (อิทัปปัจยตา-ปฏิจจสมุปบาท) แนวคิดเรื่องกฎธรรมชาติคือนิยาม 5 ประการ
และแนวคิดเรื่องกฎไตรลักษณ์
3) พุทธจิตวิทยากับความเป็นมนุษย์ จากการศึกษามาทั้งหมดพบว่ามนุษย์มีองค์ประกอบสองส่วนคือกายกับจิตและจิตนั้นถือว่ามีอำนาจเหนือกาย ดังนั้นความเป็นมนุษย์จึงเกิดมาจากการที่กายกับจิตทำงานประสานสอดคล้องกัน
4) พุทธจิตวิทยากับปัญหาความเป็นเอกนิยมหรือสัจนิยม พบว่าจิตของพุทธศาสนาเถรวาทเป็นจิตที่มีกระบวนการทำงานแบบเกิดดับเปลี่ยนแปลงตามหลักอนิจจังดังนั้นจึงไม่ใช่จิตตามแนวคิดเอกนิยมแต่ประการใด
5) พุทธจิตวิทยากับปัญหาเรื่องเจตจำนงพบว่าจิตในทางพระพุทธศาสนานั้นมีเจตจำนงเสรีเป็นบางครั้ง บางครั้งก็ต้องตกอยู่ภายใต้เงื่อนไขที่จำเป็นอื่น ๆ ได้