วารสารดนตรีและนวัตศิลป์ สถาบันดนตรีกัลยาณิวัฒนา

GITAMEIT AT 21 BIRTHING AND RAISING A COMMUNITY MUSIC SCHOOL IN MYANMAR REFLECTIONS AND HIGHLIGHTS FROM NAY WIN, NE MYO AUNG AND KIT YOUNG

2025-01-07T09:44:54+07:00

In the early 2000s, the founders of Gitameit Music Institute in Yangon, Myanmar sought ways to build community and confidence for young Burmese with synergies of learning creatively through music and art. Years of societal isolation - enforced by a repressive military dictatorship - prevented contact with their peers in other countries pursuing advanced music studies in higher-level institutions. The founders grappled with seminal questions: how to teach creatively, initiate new ideas in performance with outsiders, and build new local audiences within the confines of constant military surveillance; examine why, yet respect that western music cultures were valued over those of Myanmar’s indigenous groups and traditional Burmese music; how to convince donors and sponsors of why developing higher level musical aspirations for young people in Myanmar is fundamental to growing a healthy society.

These conversational reflections celebrating the 21st anniversary of Gitameit glance at specific events and people in Gitameit’s community history. These are pivotal stages as the participants assess not only educational growth but emotional valences of both danger and joy and how this growth will be cultivated in Myanmar’s uncertain future.

แนวทางการจัดการประชุมสัมมนาทางวิชาการด้านดนตรี กรณีศึกษา การประชุมสัมมนาทางวิชาการด้านดนตรีวงดุริยางค์เครื่องลมภาคใต้แห่งประเทศไทย

2025-01-08T13:25:34+07:00

การประชุมสัมมนาทางวิชาการด้านดนตรีเป็นเวทีสำคัญที่ส่งเสริมการแลกเปลี่ยนความรู้และการพัฒนาศักยภาพของนักดนตรีและนักวิชาการด้านดนตรี การประชุมสัมมนาวงดุริยางค์เครื่องลมภาคใต้แห่งประเทศไทยเป็นตัวอย่างหนึ่งที่สะท้อนให้เห็นถึงแนวทางการจัดการประชุมที่มีประสิทธิภาพ การศึกษากรณีนี้มุ่งเน้นไปที่วิธีการวางแผน การดำเนินการและการประเมินผลที่ใช้ในการประชุม เพื่อให้เกิดประโยชน์สูงสุดแก่ผู้เข้าร่วม การพัฒนาศักยภาพของนักดนตรีในระดับท้องถิ่นและสากล รวมถึงสะท้อนให้เห็นถึงแนวทางการจัดการประชุมที่มีประสิทธิภาพ ทั้งในด้านการวางแผน การจัดการเนื้อหา การประสานงานระหว่างภาคส่วนต่าง ๆ การใช้เทคโนโลยีในการสนับสนุนการดำเนินงานและการสร้างเครือข่ายทางดนตรีในภูมิภาค โดยมีวัตถุประสงค์หลักในการเสริมสร้างองค์ความรู้เกี่ยวกับวงดุริยางค์เครื่องลม การเผยแพร่ผลงานวิจัยทางดนตรี และการพัฒนาศักยภาพทางด้านเทคนิคการเล่นดนตรีเครื่องลม

บทความนี้จะนำเสนอแนวทางในการวางแผน การเตรียมการ และการดำเนินการจัดประชุมสัมมนา ซึ่งครอบคลุมถึงการกำหนดวัตถุประสงค์และหัวข้อการประชุม การเลือกสถานที่และเวลา การคัดเลือกวิทยากรและผู้บรรยาย การวางแผนกิจกรรมภายในงาน รวมถึงการจัดการ การสนับสนุนเทคโนโลยีเพื่อให้การประชุมดำเนินไปอย่างราบรื่น การประเมินผลหลังการประชุมจะถูกนำมาใช้ในการวัดความสำเร็จและผลกระทบที่เกิดขึ้นจากการจัดงาน เพื่อใช้เป็นแนวทางในการปรับปรุงการประชุมในครั้งต่อไป อีกทั้งช่วยให้เห็นภาพรวมของการจัดการประชุมสัมมนาทางวิชาการที่มีประสิทธิภาพ โดยเน้นการผสมผสานระหว่างการจัดการวิชาการและศิลปะการดนตรีที่สอดคล้องกับวัฒนธรรมและประเพณีในภูมิภาค ซึ่งเป็นแนวทางสำคัญในการเสริมสร้างความยั่งยืนให้กับวงการดนตรีไทยในอนาคต

กลองสแนร์คอนเสิร์ตที่ผลิตจากพรรณไม้ในไทย

2024-07-12T10:00:45+07:00

การศึกษาในครั้งนี้ได้รับแรงบันดาลใจมาจากการผลิตกลองไทยและกรรมวิธีวิถีชาวบ้าน โดยมีวัตถุประสงค์ในการผลิตกลองสแนร์คอนเสิร์ตที่ผลิตจากพรรณไม้ในประเทศไทย จำนวนสามชนิด ได้แก่ ไม้แก่นปริง ไม้ขนุน และไม้ประดู่ โดยเล็งเห็นถึงไม้ไทยที่สามารถนำมาผลิตเป็นกลองสแนร์คอนเสิร์ตที่มีคุณภาพที่ใกล้เคียงกับต่างประเทศได้ ในการศึกษาผู้วิจัยได้ศึกษาถึงที่มา และประวัติศาสตร์ของกลองสแนร์ ข้อมูลของกลองสแนร์คอนเสิร์ตจากต่างประเทศ และดำเนินการผลิตกลองสแนร์คอนเสิร์ตจากพรรณไม้ในไทยร่วมกับผู้ประกอบการโรงงานผลิตกลอง WASANA Drum Factory ที่มีความเชี่ยวชาญในการผลิตกลอง นอกจากนี้ผู้วิจัยได้สำรวจความคิดเห็นและข้อเสนอแนะจากผู้เชี่ยวชาญ เพื่อที่จะนำข้อมูลต่าง ๆ มาวิเคราะห์ นำไปสู่ทางเลือกในการเลือกใช้กลองสแนร์คอนเสิร์ตและเข้าใจถึงความแตกต่างของเสียงจากพรรณไม้ที่แตกต่างกันของไทย จากการศึกษาพบว่า พรรณไม้ในประเทศไทยทั้งสามชนิดเมื่อนำมาผลิตเป็นกลองสแนร์นั้น พบว่ามีโทนเสียงที่แตกต่างกันอย่างชัดเจนและนำมาใช้งานได้จริง ซึ่งขึ้นอยู่กับบริบทในการเลือกใช้ในการบรรเลงบทเพลงที่แตกต่างกัน ประสิทธิภาพในการเผยแพร่ความรู้ ผู้วิจัยได้การจัดทำ วิดีทัศน์เพื่ออธิบายถึงที่มาและความสำคัญกับการแสดงบรรเลงบทเพลงเดี่ยวโดยผู้วิจัย เพื่อให้บุคคลที่มีความสนใจได้เข้าถึงเนื้อหาได้และเป็นแนวทางสำหรับผู้ที่สนใจต่อไปในอนาคต

งานวิจัยฉบับนี้ ได้รับทุนสนับสนุนเพื่อการวิจัยของนักศึกษา ระดับบัณฑิตศึกษา จากงบประมาณเงินรายได้ของสถาบันดนตรีกัลยาณิวัฒนา

LATERAL PRACTICE AND DECENTRALIZED SOUND: REFLECTIONS ON CHIANG MAI’S SONIC ART SCENE FROM THE 2010S TO THE PRESENT

2024-12-11T18:42:09+07:00

This paper briefly examines sound-based art practice in Chiang Mai from the 2010s to the present, focusing on its socio-political dimension and departure from centralized, institutional aesthetics. Central to this discussion is the concept of what I refer to as ìlateral practice,î an approach where aesthetico-localized experimentation, collaboration, and adaptability take precedence over traditional methods that prioritize technical proficiency and, more importantly, strict adherence to established disciplines. Through examining key works by Chiang Mai local sound artists such as Anusorn Tunyapalit, Anurak Tunyapalit, and Arnont Nongyao, I reflect on how lateral practice could challenge centralized aesthetics, provide spaces for cultural resistance, and create dialogue through socially engaged commentary. This paper, developed from my panel discussion ìSound and Singularityî at PGVIM International Symposium 2024, also positions sound-based art practice in Chiang Mai as a vital framework for rethinking sonic artís role in addressing power dynamics and promoting collective agency in a localized context.

PLAY AND INTERPLAY: MODELLING PARAMETERS OF INTERDISCIPLINARY COLLABORATION OF MUSIC AND VISUAL ARTS

2024-12-12T15:54:31+07:00

This collaborative project brings together artistic expression of musical performance with painting, building both one-way and two-way connections between the art forms, with video recordings emerging not just as documentation, but creative products in its own right.

The project has had three iterations, or “episodes”, thus far; each expands the parameters of the collaboration. Music began as half preset with solo works of J.S. Bach and eventually became purely improvised interplay between two musicians. Videography began with the intent of recording the event and eventually became live projection and an active element in the performance. The first episode was under pandemic restrictions, the second included an audience, and the third was a three-day event comprising exhibition, workshop, and performance — and the expansion of the team to include a new musician and an assistant to the videographer.

Throughout this experimental engagement now in its third year, our mission was to explore interdisciplinary crossroads: how do people from different art forms collaborate? Does this collaboration bring out creativity or expressiveness or both that would not be the case with each art form in isolation? How does the performative element and the inclusion of audiences influence the painting or the music or the way these interact?

In some ways, we find more questions than answers, but even so there is value in knowing which new questions to explore. In other ways, we create a model of interdisciplinary engagements of this nature, to visualise some parameters within which artists, performers, and audiences find play and interplay: as the title of the project suggests, a Garden of Sight, Sound, and Surprise.

THE WONDERFUL MISHMASH OF CENTRAL JAVANESE DANCE AND MUSIC

2024-12-11T18:42:45+07:00

By 2010, I had been studying Javanese classical music and performing arts fulltime since 1992 (with two years of Ph D research in 1976-77).

I found a plethora of European, Chinese and Muslim costumes, music, objects, and word play in delightful and confounding mixture of elements which seemed arbitrary.

So, I presented my observations as “mishmash”—completely with tongue-in-cheek—with full respect that underlying is something serious.

Here, in 2024, I find that things change but the foundations remain.

I still do not understand how and why the Javanese easily accept, use, and combine elements in their arts. It doesn’t match my way of doing or creating music or art, but I love it, and am certain their creativity is strong and flexible as ever.
I hope my observations can give some insight about a different way of doing.