กลยุทธ์การพัฒนาการบริหารจัดการสำนักปฏิบัติธรรมของพระธรรมสิงหบุราจารย์ (จรัญ ฐิตธมฺโม)
คำสำคัญ:
การบริหารจัดการ, สำนักปฏิบัติธรรม, พระธรรมสิงหบุราจารย์บทคัดย่อ
บทความนี้เป็นการศึกษากลยุทธ์การพัฒนาการบริหารจัดการสำนักปฏิบัติธรรมของพระธรรมสิงหบุราจารย์ (จรัญ ฐิตธมฺโม) อดีตเจ้าอาวาสวัดอัมพวัน อดีตเจ้าสำนักปฏิบัติธรรมแห่งที่ 1 จังหวัดสิงห์บุรี การศึกษาใช้วิธีค้นคว้าจากเอกสาร งานวิจัยและการสังเกตแบบมีส่วนร่วม ผลการศึกษาพบว่า ความสำเร็จในการวางกลยุทธ์การพัฒนาการบริหารจัดการสำนักปฏิบัติธรรมของพระธรรมสิงหบุราจารย์ (จรัญ ฐิตธมฺโม) พระมหาเถระผู้เป็นนักปฏิบัติ นักพัฒนา เป็นแบบอย่างที่ดี อุทิศตนเพื่อพระพุทธศาสนาและบำเพ็ญประโยชน์ต่อประเทศชาติบ้านเมืองตลอดชีวิต พัฒนาวัดและพัฒนาคน ด้วยการฝึกอบรมการปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐานแก่พุทธศาสนิกชนที่สนใจทุกเพศทุกวัย มีการวางกลยุทธ์ในการพัฒนาบริหารจัดการสำนักปฏิบัติธรรมได้อย่างมีประสิทธิภาพ มีกำหนดวัตถุประสงค์และเป้าหมายชัดเจนคือ”ปลุกคนให้ตื่น เสกคนให้เป็นงาน”เพราะการปฏิบัติธรรมเป็นการฝึกพัฒนาจิตให้อ่านตัวออก บอกตัวได้ ใช้ตัวเป็นและสร้างแผนยุทธศาสตร์ที่สอดคล้องกับการพัฒนาวัดให้สัปปายะเพื่อให้เหมาะสมกับการปฏิบัติธรรมของสาธุชน เลือกใช้เทคโนโลยีและเครื่องมือที่ทันสมัยให้เหมาะสม รวมถึงการสร้างวัฒนธรรมองค์กรที่สนับสนุนการพัฒนา ทำให้ชื่อเสียงเกียรติคุณของหลวงพ่อได้ขจรขจายไปทั่วสารทิศมีผู้คนทั้งในและต่างประเทศสนใจมาปฏิบัติธรรมกันอย่างต่อเนื่องไม่ขาดสายทั้งปี
References
กัลยารัตน์ ธีระธนชัยกุล. (2558). การพัฒนาองค์การ. กรุงเทพฯ: บริษัท ซีเอ็ดยูเคชั่น จำกัด.
พระธรรมธีรราชมหามุนี (โชดก ญาณสิทฺธิ). (2554). วิปัสสนากรรมฐาน (ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: บริษัท ประยูรวงศ์พริ้นท์ติ้ง จำกัด.
พระธรรมสิงหบุราจารย์ (จรัญ ฐิตธมฺโม). (2557). กฎแห่งกรรม ธรรมปฏิบัติ เล่ม 28. กรุงเทพฯ: หอรัตนชัย การพิมพ์.
พระธรรมสิงหบุราจารย์ (จรัญ ฐิตธมฺโม). (2544). อนุสาสนีปาฏิหาริย์. กรุงเทพฯ: บริษัท รุ่งเรืองวิริยะพัฒนาโรงพิมพ์ จำกัด.
พระนรินทร์ โชติปาโล (ศรีสวรรค์กุล). (2566). การพัฒนาการบริหารจัดการสำนักปฏิบัติธรรมประจำจังหวัดสิงห์บุรี แห่งที่ 1 วัดอัมพวัน (สารนิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการเชิงพุทธ). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2556). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์พระพุทธศาสนาของธรรมสภา.
พระราชสุทธิญาณมงคล (จรัญ ฐิตธมฺโม). (2562). กฎแห่งกรรม ธรรมปฏิบัติ เล่ม 1. กรุงเทพฯ: หอรัตนชัย การพิมพ์.
_______. (2547). กฎแห่งกรรม ธรรมปฏิบัติ เล่ม 2. กรุงเทพฯ: หอรัตนชัยการพิมพ์.
_______. (2547). กฎแห่งกรรม ธรรมปฏิบัติ เล่ม 3. กรุงเทพฯ: หอรัตนชัยการพิมพ์.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. (2565). การจัดการองค์การและพฤติกรรมองค์การ (พิมพ์ครั้งที่ 4). นนทบุรี: สำนักพิมพ์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2546). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.2542. กรุงเทพฯ: นานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่นส์.
ศิริวรรณ เสรีรัตน์และคณะ. (2542). การบริหารเชิงกลยุทธ์และกรณีศึกษา. กรุงเทพฯ: ศูนย์หนังสือจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศิษยานุศิษย์. (2559). ฐิตธัมมบูชา. กรุงเทพฯ: บริษัท บวรสารการพิมพ์ จำกัด.
สมคิด บางโม. (2562). องค์การและการจัดการ. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น.
Adam G. (2022). Give and Take. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์วีเลิร์น.
