4 IDDHIPADAS AND THE DEVELOPMENT OF THE LOCAL GOVERNMENT: GUIDELINES FOR SHARED HAPPINESS

Authors

  • Pluemjit Lapaudomloed Lak Sam Subdistrict Administrative Organization

Keywords:

Itthipatha 4, Local Government Development, Shared Happiness

Abstract

This article is an analytical academic work aimed at studying the application of the Four Bases of Success (Iddhipada), a key Buddhist principle, in local governance development. The author seeks to explore how the use of Iddhipada-comprising Chanda (satisfaction), Viriya (effort), Citta (determination), and Vimamsa (investigation)-can help establish governance that fosters shared happiness and community prosperity. The scope of the study focuses on the role of local leaders and citizens in applying these principles. The findings reveal that Chanda helps create motivation and dedication to local development. Leaders and citizens who possess Chanda are more committed to working for the common good. Viriya supports perseverance in work and drives continuous local development efforts. Citta allows leaders to make sound and fair decisions, while Vimamsa strengthens the system for evaluating and improving local governance. Applying these principles contributes to sustainable development and the long-term well-being of the local community.

References

จิรัตติกาล สุขสิงห์. (2565). การประยุกต์ใช้หลักอิทธิบาท 4 เพื่อพัฒนาประสิทธิภาพการปฏิบัติงาน ของบุคลากรในองค์กร. วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์, 5(1), 211-219.

ติน ปรัชญพฤทธิ์. (2560). ศัพท์รัฐประศาสนศาตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ธัชนันทร์ อิศรเดช. (2557). พระพุทธศาสนากับภาวะผู้นำ. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 3(1), 28-42.

นครินทร์ เมฆไตรรัตน์. (2560). องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์วิญญูชน จำกัด.

พระครูธรรมธรสุชาติ ฐิตวโร. (2558). การประยุกต์ใช้อิทธิบาท 4 เพื่อประสิทธิภาพการปฏิบัติงานในองค์กร. พุทธจักร, 69(2), 12-24.

พระครูปลัดประวิทย์ วรธมฺโม และคณะ. (2564). การกำหนดนโยบายสาธารณะของรัฐบาลไทย. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 8(3), 29-43.

พระครูสถิตวีรานุวัตร (บุรินทร์ ฐานวีโร) และคณะ. (2561). การบูรณาการหลักพุทธธรรมสำหรับการบริหารการพัฒนาชุมชนของผู้นำชุมชนในอำเภอปะคำ จังหวัดบุรีรัมย์. วารสารการบริหารการปกครองและนวัตกรรมท้องถิ่น, 2(1), 11-26.

พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต). (2542). สมาธิฐานสู่สุขภาพจิต และปัญญาหยั่งรู้ (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ศยาม.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตโต). (2549). พุทธธรรม ฉบับปรับปรุง และขยายความ (พิมพ์ครั้งที่ 11). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์บริษัท สหธรรมิก จำกัด.

พระมหาวิเศษ กนฺตธมฺโม และคณะ. (2565). พุทธบูรณาการเพื่อการพัฒนาประสิทธิผลการบริหารงานของ เทศบาลเมืองในจังหวัดชลบุรี. วารสารพุทธสังคมวิทยาปริทรรศน์, 7(4), 198-210.

พุทธทาสภิกขุ. (2537). การทำงานที่เป็นสุข. กรุงเทพฯ: ธรรมสภา.

มัทนา เมฆตรง และวันชัย มีศิริ. (2565). คุณภาพชีวิตในการทำงานส่งผลต่อประสิทธิผล การทำงานของบุคลากรในยุคปกติใหม่. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 11(5), A47-A58.

วินิจ ผาเจริญ และคณะ. (2565). บทบาทผู้นำชุมชนท้องถิ่นในการเสริมสร้างความเข้มแข็งและยั่งยืนตามปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงของชุมชนบ้านโป่งกุ่ม ตำบลป่าเมี่ยง อำเภอดอยสะเก็ดจังหวัดเชียงใหม่. วารสารสันติสุขปริทรรศน์, 3(2), 1-12.

สมชาย อังสุโชติเมธี และคณะ. (2556). รูปแบบการบริหารสถานศึกษาเพื่อเสริมสร้างคุณลักษณะธรรมาธิปไตยของนักเรียนระดับมัธยมศึกษา. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 15(ฉบับพิเศษ), 206-215.

อัจฉรา รักยุติธรรม. (2554). การพัฒนาทางเลือกกระแสหลัก. วารสารสังคมวิทยามานุษยวิทยา, 30(2), 13-43.

Downloads

Published

2025-01-01