GROUP MANAGEMENT UNDER THE PHILOSOPHY OF SUFFICIENCY ECONOMY OF BAN KIRIWONG HERB HOUSE LEARNING CENTER IN LAN SAKA DISTRICT, NAKHON SI THAMMARAT PROVINCE
Keywords:
Group Management under The Philosophy of Sufficiency Economy, Mangosteen Peel Liquid Soap, Ban Kiriwong Herbal House Learning CenterAbstract
The objectives of this research article aimed to study 1) The development of mangosteen peel liquid soap production activities of the Ban Kiriwong Herbal House Group, Lan Saka District, Nakhon Si Thammarat Province, 2) The problem conditions of the production of mangosteen peel liquid soap of the Ban Kiriwong Herbal House Group, Lan Saka District, Nakhon Si Thammarat Province, and 3) Management of mangosteen peel liquid soap production activities under the Philosophy of Sufficiency Economy at Ban Kiriwong Herbal House, Lan Saka District, Nakhon Si Thammarat Province. The research is qualitative research that uses content analysis and summarizes the overall data. The sample was derived from purposive sampling. The nine key informants were divided into two groups, including key informants from 1) Ban Kiriwong Herbal Learning Center, a total of six people, and 2) Those who promote and support the management of the group under
the philosophy of Sufficiency Economy, a total of three people who were experts and have knowledge and understanding with experience in making herbal soap for at least five years.
The results of the research found that 1) The development of mangosteen peel liquid soap production activities consisted of three steps: 1.1) Group formation stage, which indicated that
the establishment of the group occurred in 1999; 1.2) Implementation stage, which indicated that, after discussions, there were the ideas to begin the gathering within the community and begin
to produce the products for sale; and 1.3) Expansion stage of the group found that mangosteen peel liquid soaps were sold and bought retail and distributed. 2) The problem conditions
of the production of mangosteen peel liquid soap of the Ban Kiriwong Herbal House Group,
Lan Saka District, Nakhon Si Thammarat Province indicated as follows: 2.1) Problems in the production of mangosteen peel liquid soap; 2.2) Problems with packaging of mangosteen peel liquid soap; 2.3) Marketing problems of Ban Kiriwong Herbal House Group; and 2.4) Management problems of Ban Kiriwong Herbal House Group. and 3) Group management under the Philosophy of Sufficiency Economy indicated as follows: 3.1) Moderation; 3.2) Reasonableness; 3.3) Self-immunity;
3.4) Knowledgeableness; and 3.5) Morality.
References
กรมส่งเสริมการเกษตร กระทรวงเกษตรและสหกรณ์. (2561). เศรษฐกิจพอเพียงกับภาคการเกษตร. กรุงเทพมหานคร: บริษัท นิวธรรมดาการพิมพ์ (ประเทศไทย) จำกัด.
กาญจนรัตน์ รัตนสนธิ. (2544). การส่งเสริมการตลาดการท่องเที่ยวเชิงนิเวศสำหรับเยาวชนไทย: กรณีศึกษา นักศึกษาระดับปริญญาตรี 4 ปี สถาบันราชภัฏเชียงใหม่. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
คำนาย อภิปรัชญาสกุล. (2546). โลจิสติกส์ และการจัดการซัพพลายเชน. กรุงเทพมหานคร: นัฐพร.
ชีวรรณ เจริญสุข. (2547). กลยุทธ์การปรับตัวทางการตลาดของร้านค้าปลีกไทยแบบดั้งเดิม (โชว์ห่วย). ใน วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการตลาด. มหาวิทยาลัยศรีปทุม.
ณัฐรส เมืองศรี. (2551). กระบวนการกลุ่มอาชีพชุมชน กรณีศึกษา กลุ่มอาชีพขายไก่ย่าง ชุมชนทางพาด ตำบลคำม่วง อำเภอเขาสวนกวาง จังหวัดขอนแก่น. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาสังคมศาสตร์การพัฒนา. มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย.
ธวัช ลำภูศรี. (2561). คีรีวงความเป็นเมืองที่ก้าวกระโดด แผนงานนโยบายสาธารณะเพื่อการพัฒนาอนาคตของเมือง. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์ศึกษามหานครและเมือง วิทยาลัยรัฐกิจ มหาวิทยาลัยรังสิต.
นงนุช พ้นยาก. (2549). เศรษฐกิจชุมชน: กรณีศึกษาธุรกิจผ้ากาบบัว บ้านโนนสวาง ตำบลโนนสว่าง อำเภอกุดข้าวปุ้น จังหวัดอุบลราชธานี. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาสังคมศาสตร์การพัฒนา. มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี.
บัณฑร อ่อนดํา. (2533). ยุทธศาสตร์การพัฒนาชนบท. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ประทีป วีรพัฒนนิรันดร์. (2540). เศรษฐกิจชุมชน: ทางรอดที่ยั่งยืนของชาติ. กรุงเทพมหานคร: สถาบันวิจัย และให้คำปรึกษาแห่งมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ปาริชาติ วลัยเสถียร. (2543). กระบวนการ และเทคนิคการทำงานของนักพัฒนา. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
พัฒน์ บุณยรัตพันธุ์. (2547). การสร้างพลังชุมชนโดยขบวนการพัฒนาชุมชน. กรุงเทพมหานคร: ไทยวัฒนาพานิช.
มยุรา ปะลาวัน. (2550). การดำรงอยู่ของกลุ่มอาชีพในชุมชนผู้ประสบภัยคลื่นยักษ์สึนามิ: กรณีศึกษากลุ่ม เครื่องแกงตำมือบ้านเกาะมุกด์ ตำบลเกาะลิบง อำเภอกันตัง จังหวัดตรัง. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชายุทธศาสตร์การพัฒนา. มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา.
รุ่งทิพย์ เสมอเชื้อ. (2550). การบริหารจัดการธุรกิจชุมชนของกลุ่มอาชีพไม้กวาดลายดอกแก้ว: กรณีศึกษา ตำบลดงสุวรรณ อำเภอดอกคำใต้ จังหวัดพะเยา. ใน สารนิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการทั่วไป. มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.
สมพงษ์ เฟื่องอารมณ์. (2550). บรรจุภัณฑ์กับการส่งออก. กรุงเทพมหานคร: จามจุรีโปรดักส์.
สุลีพร ทองงาม. (2550). การพัฒนาศักยภาพกลุ่มอาชีพ ตำบลฉลอง อำเภอเมือง จังหวัดภูเก็ต. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชายุทธศาสตร์การพัฒนา. มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต.
เสน่ห์ จามริก. (2541). เศรษฐกิจพอเพียงในกระแสโลกาภิวัตน์. กรุงเทพมหานคร: คณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ.
อำเภอลานสกา. (2557). ประวัติชุมชนบ้านคีรีวง. เรียกใช้เมื่อ 12 ธันวาคม 2566 จาก https://lansakadistrict.go.th/news/doc_download/a_100313_173630.pdf
Krungsri Guru (กรุงศรี กูรู). (2560). แนวคิดเศรษฐกิจพอเพียง ปรัชญาเศรษฐกิจที่ทำได้จริง. เรียกใช้เมื่อ 20 ธันวาคม 2566 จาก https://www.krungsri.com/th/plearn-plearn/practical-self-sufficient-economy-philosophy
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2024 Journal of Innovation for Sustainable Social Development
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.