การบริหารจัดการกลุ่มภายใต้ปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง กรณีศึกษา กลุ่มนครหัตถกรรมจังหวัดนครศรีธรรมราช โครงการ “ส่งเสริมและพัฒนาแหล่งเรียนรู้ นครเมืองศิลปะ - เมืองหัตถกรรม” ท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม
คำสำคัญ:
ปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงกรณีศึกษา, ส่งเสริมและพัฒนาแหล่งเรียนรู้, ท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมบทคัดย่อ
การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาพัฒนาการเกิดกลุ่มแหล่งเรียนรู้เครื่องถมเมืองนคร “นครหัตถกรรม” โครงการ “ส่งเสริมและพัฒนาแหล่งเรียนรู้ นครเมืองศิลปะ - เมืองหัตถกรรม” ท่องเที่ยว
เชิงวัฒนธรรม จังหวัดนครศรีธรรมราช โดยใช้รูปแบบการวิจัยเชิงพรรณนา การศึกษาเรื่อง กลุ่มแหล่งเรียนรู้เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย 1) เครื่องบันทึกภาพ 2) บันทึกการสังเกต 3) แบบสัมภาษณ์ และ 4) เครื่องบันทึกเสียง ด้านการเก็บรวบรวมข้อมูล ผลการวิจัยพบว่า 1) พัฒนาการการเกิดกลุ่ม กลุ่มแหล่งเรียนรู้เครื่องถมเมืองนคร “นครหัตถกรรม พบว่า มี 4 ขั้นตอนคือ 1) ขั้นก่อตัวของกลุ่มกลุ่มแหล่งเรียนรู้เครื่องถมเมืองนคร 2) ขั้นตอน
การปฏิบัติของกลุ่มแหล่งเรียนรู้ 3) ขั้นการขยายตัวกลุ่มแหล่งเรียนรู้ และ 4) ด้านขั้นตอนการมีส่วนร่วม
กลุ่มวิสาหกิจกลุ่มแหล่งเรียนรู้ 2) สภาพปัญหาของกลุ่มวิสาหกิจชุมชนกลุ่มผ้าบาติก บ้านรักเฉลิมพระเกียรติ ดังนี้ 1) ปัญหาการผลิต กลุ่มแหล่งเรียนรู้เครื่องถมเมืองนคร “นครหัตถกรรม” โครงการ “ส่งเสริมและพัฒนาแหล่งเรียนรู้ นครเมืองศิลปะ - เมืองหัตถกรรม” 2) ปัญหาการตลาดการผลิต กลุ่มแหล่งเรียนรู้เครื่องถมเมืองนคร
“นครหัตถกรรม” โครงการ “ส่งเสริมและพัฒนาแหล่งเรียนรู้ นครเมืองศิลปะ - เมืองหัตถกรรม” 3) ปัญหา
ด้านปัญหาการบริหารจัดการกลุ่มแหล่งเรียนรู้เครื่องถมเมืองนคร “นครหัตถกรรม” โครงการ “ส่งเสริมและพัฒนาแหล่งเรียนรู้ นครเมืองศิลปะ - เมืองหัตถกรรม” 3) การบริหารจัดการกลุ่มภายใต้ปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง กรณีศึกษา กลุ่มแหล่งเรียนรู้เครื่องถมเมืองนคร “นครหัตถกรรม” โครงการ “ส่งเสริมและพัฒนาแหล่งเรียนรู้
นครเมืองศิลปะ - เมืองหัตถกรรม” ดังนี้ 1) ความพอประมาณการทำ กลุ่มแหล่งเรียนรู้เครื่องถมเมืองนคร
“นครหัตถกรรม” โครงการ “ส่งเสริมและพัฒนาแหล่งเรียนรู้ 2) ความมีเหตุผลกลุ่มแหล่งเรียนเมืองหัตถกรรม
3) การมีภูมิคุ้มกันในกลุ่มแหล่งเรียนรู้ 4) การมีความรู้ในกลุ่มแหล่งเรียนรู้
References
จันทร์ธิมา ศรีพิทักษ์. (2557). การบริหารจัดการกลุ่มอาชีพดอกไม้ประดิษฐ์จากดินไทย ศึกษากรณีกลุ่มสตรีเทศบาลตำบลอุบล อำเภอเมืองอุบลราชธานี จังหวัดอุบลราชธานี. วารสารธรรมธรรศน์, 14(1), 59-66.
จุติพร ฮกอั้น และคณะ. (2564). การพัฒนาผลิตภัณฑ์เครื่องแกงแบบมีส่วนร่วมบนฐานทรัพยากรชุมชนกรณีศึกษา กลุ่มสตรีทําเครื่องแกงบ้านหัวเกาะช้าง ตําบลปากแตระ อําเภอระโนด จังหวัดสงขลา. วารสารวิชาการวิทยาลัยบริหารศาสตร์, 4(3), 96-110.
ซุไรดา เจะแว และศรุดา สมพอง. (2556). การพัฒนาการส่งเสริมกลุ่มอาชีพขององค์การบริหารส่วนตําบลสาบัน อําเภอยะหริ่ง จังหวัดปัตตานี. วารสาร AL-NURบัณฑิตวิทยาลัย, 8(14), 119-127.
ทองทิพย์ สละวงษ์ลักษณ์ และพัชรี ศรีกุตา. (2562). การพัฒนาครัวเรือนต้นแบบในการจัดการขยะที่สอดคล้องกับปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงด้านความพอประมาณ ตําบลหนองพลวง อําเภอจักราช จังหวัดนครราชสีมา. วารสารวิชาการ, 25(2), 5-15.
มนสิชา อนุกูล. (2565). แนวทางการจัดการส่งเสริมกลุ่มอาชีพชุมชน ตําบลบางขะแยง อําเภอเมือง จังหวัดปทุมธานี. วารสารวิทยาการจัดการปริทัศน์, 24(1), 137-146.
วราภรณ์ อ่อนคำ และคณะ. (2564). ศักยภาพในการบริหารจัดการกลุ่มวิสาหกิจชุมชนกรณีศึกษากลุ่มอาชีพ
การทอเสื่อกกแม่บ้านตะวันสีทองบ้านท่าเสียวตำบลสะอาด อำเภอโพธิ์ชัยจังหวัดร้อยเอ็ด. วารสารการบริหารนิติบุคคลและนวัตกรรมท้องถิ่น, 7(6), 255-270.
วิรัตน์ ทรงทวีสิน และทักษ์ อุดมรัตน์. (2562). การพัฒนารูปแบบการจัดการความรู้ของกลุ่มอาชีพผ้าทอมือจังหวัดเลย. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 21(2), 297-310.
วุฒิชัย สายบุญจวง และสมทรง บรรจงธิติทานต์. (2564). การพัฒนากลุ่มอาชีพแบบมีส่วนร่วมสู่กลุ่มวิสาหกิจชุมชนตำบลบ้านแก้ง อำเภอเมืองสระแก้ว จังหวัดสระแก้ว. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์
วไลยอลงกรณ์ในพระบรมราชูปถัมภ์, 16(2), 91-104.
สุดารัตน์ เอียดเหตุ และคณะ. (2563). น้ำมันบัวบก:แนวทางการส่งเสริมกลุ่มอาชีพเพื่อธุรกิจชุมชนกรณีศึกษา กลุ่มสตรีบ้านไทรเพหาญ หมู่ที่ 15 ตําบลท่าขึ้น อําเภอท่าศาลา จังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสารสังคมศาสตร์และวัฒนธรรม, 4(1), 23-34.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
