การพัฒนาชุมชนที่เป็นมิตรกับผู้สูงอายุภายใต้การจัดการ ของศูนย์พัฒนาสวัสดิการสังคมผู้สูงอายุภูเก็ต -
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาการจัดการของศูนย์พัฒนาสวัสดิการสังคมผู้สูงอายุภูเก็ตในการพัฒนาชุมชนที่เป็นมิตรกับผู้สูงอายุ และ 2) ศึกษาผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นจากการพัฒนาชุมชนที่เป็นมิตรกับผู้สูงอายุ การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ประกอบด้วยผู้ให้ข้อมูลสำคัญ 3 กลุ่ม ได้แก่ ผู้บริหารและเจ้าหน้าที่ศูนย์ฯ ผู้บริหารและเจ้าหน้าที่เทศบาลนครภูเก็ต และผู้สูงอายุที่เข้าร่วมกิจกรรมของศูนย์ฯ รวม 30 ท่าน โดยมีเครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ การสัมภาษณ์เชิงลึกแบบกึ่งโครงสร้างและการสนทนากลุ่ม
ผลการวิจัยพบว่า การดำเนินงานของศูนย์พัฒนาสวัสดิการสังคมผู้สูงอายุภูเก็ต เป็นการบริหารจัดการแบบบูรณาการที่อาศัยความร่วมมือและการมีส่วนร่วมจากภาคส่วนที่เกี่ยวข้อง โดยศูนย์ฯ ทำหน้าที่เป็นกลไกกลางเชื่อมโยงนโยบายระดับชาติสู่การปฏิบัติในพื้นที่ พร้อมทั้งส่งเสริมให้ผู้สูงอายุมีส่วนร่วมในกระบวนการ พัฒนาอย่างต่อเนื่อง การบูรณาการของหลายภาคส่วน ยังช่วยสร้างสภาพแวดล้อมที่เอื้อต่อการดำรงชีวิต ของผู้สูงอายุอย่างมีคุณภาพ ดังนั้น การพัฒนาชุมชนที่เป็นมิตรกับผู้สูงอายุจึงจำเป็นต้องอาศัยความร่วมมือ การมีส่วนร่วม และการสนับสนุนทรัพยากรจากทุกภาคส่วนอย่างรอบด้าน เพื่อยกระดับคุณภาพชีวิต ของผู้สูงอายุอย่างยั่งยืน
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
Journal of TCI is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0) licence, unless otherwise stated. Please read our Policies page for more information...
เอกสารอ้างอิง
กรมกิจการผู้สูงอายุ. (2566). ยุทธศาสตร์กรมกิจการผู้สูงอายุ พ.ศ. 2566–2570. กระทรวงการพัฒนาสังคม
และความมั่นคงของมนุษย์.
https://www.dop.go.th/download/laws/th1714457495-845_0.pdf
กรมสุขภาพจิต. (2564). รายงานสถานการณ์สุขภาพจิตผู้สูงอายุไทย ปี 2564. กระทรวงสาธารณสุข.
https://dmh-elibrary.org/items/show/1298
กระทรวงสาธารณสุข. (2560). ยุทธศาสตร์ชาติ 20 ปี ด้านสาธารณสุข (พ.ศ. 2560–2579). สำนักนโยบาย
และยุทธศาสตร์.
https://spd.moph.go.th/wp- content/uploads/2022/09/Ebookmoph20.pdf
กองยุทธศาสตร์และแผนงาน สำนักงานปลัดกระทรวงสาธารณสุข. (2565). รายงานสถานการณ์สุขภาพ
ประเทศไทย พ.ศ. 2565. กระทรวงสาธารณสุข.
https://spd.moph.go.th/thailand-health-situation-report/
พระมหาธณัชพงศ์, พระครูพิลาสธรรมากร (ณัฐพล ประชุณหะ), สมบูรณ์ ตาสนธิ, และอำนาจ ขัดวิชัย.
(2567). การพัฒนาคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุผ่านการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ของโครงการวัดบันดาล
ใจ. วารสารปณิธาน, 20(1), 40–61.
ศูนย์พัฒนาสวัสดิการสังคมผู้สูงอายุภูเก็ต. (2568). รายงานผลการดำเนินงานประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2568.
th1747129999-240_0.pdf
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2567). การสำรวจประชากรผู้สูงอายุในประเทศไทย พ.ศ. 2567 ระดับจังหวัด.
https://www.nso.go.th/nsoweb/storage/survey_detail/2025/20250103144326_4137.
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2567). สถิติประชากรสูงอายุของประเทศไทย พ.ศ. 2567. สำนักงานสถิติแห่งชาติ.
https://www.nso.go.th/nsoweb/storage/survey_detail/2025/20241209145003_27188.
สุวิมลรัตน์ รอบรู้เจน. (2560). การส่งเสริมการมีส่วนร่วมทางสังคมกับความรู้สึกคุณค่าในตนเองของผู้สูงอายุ
ในเขตเมือง.วารสารสุขภาพจิตแห่งประเทศไทย, 25(2), 87–100.
Chaskin, R. J. (2001). Building community capacity: A definitional framework and case studie
from a comprehensive community initiative. Urban Affairs Review, 36(3), 291–323.
https://doi.org/10.1177/10780870122184876
Denhardt, R. B., & Denhardt, J. V. (2000). The new public service: Serving rather than steering.
Public Administration Review, 60(6), 549–559.
https://doi.org/10.1111/0033-3352.00117
World Health Organization. (2002). Active ageing: A policy framework. World Health
Organization.
https://extranet.who.int/agefriendlyworld/wp-content/uploads/2014/06/WHO-Active-Ageing-Framework.pdf
World Health Organization. (2007). Global age-friendly cities: A guide. World Health
Organization. https://www.who.int/publications/i/item/978924154730