MISS PETCHABURI, LA SOA MAE KLONG, MISS PHOTHARAM: ANALYSIS OF COUNTRY SONGSFOR AREA DIMENSION, MUSIC AND COMMUNICATION
Abstract
Articles on Country Music, Petchaburi Girl, Maeklong Girl, Photharam: An Analysis of Music in Spatial Dimension, Music and Communication The objective is to analyse the reflection of context in music. Use the method of study from relevant documents and research And compile it into an academic article.
The study found that Miss Petchaburi, La Soa Mae Klong, Sao Photharam, Niratraknakhornphathom, and Nungnaidamnoen is a country song that reflects the spatial context of history, society, culture, beliefs and religion, as well as the mood in the music that the song reflects the love between young men, women and the events of the people in the area. In the way of that song In addition, music is also a means of communication through the way of music, music and visual thinking through the compositions of song composers.
References
เคน สองแคว. (9 มิถุนายน 2560). ลูกทุ่งทหาร. สืบค้นเมื่อ 26 มิถุนายน 2563. จาก https://www. komchadluek.net/news/ent/270246
จำนงค์ ไชยมงคล. (2562). กระบวนทัศน์เชิงพุทธจิตวิทยาในเพลงลูกทุ่งไทยวารสาร.มหาจุฬานาครทรรศน์, 6(6), 2911-2932.
จินตนา ดำรงค์เลิศ. (1998). พินิจเพลงลูกทุ่งในแง่วรรณกรรมพื้นบ้านพื้นเมือง. วารสารราชบัณฑิตยสถาน, 23(3), 18-29.
เจด็จ คชฤทธิ์. (2013). ความยากจนในวรรณกรรมเพลงลูกทุ่ง : มุมมองและข้อสังเกตบางประการ. วารสารวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์, 3(2), 187-201.
ณกมล ปุญชเขตต์ทิกุล. (2015). ไพบูลย์ บุตรขัน กับภูมิปัญญาทางสังคมและวัฒนธรรมที่ปรากฏในบทเพลงลูกทุ่งไทย. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร, 6(2),29-37.
ดิเรก ด้วงลอย และคณะ. (2559).ดนตรีในพระไตรปิฎกว่าด้วยการบำบัด บุญ และการบรรลุธรรม. วารสารบัณฑิตแสงโคมคำ, 1(2),118-134.
ตันหยง วงวาน, ศรชัย มุ่งไธสง, ณัฏฐพล สันธิ. (2017). การวิเคราะห์ภาษาภาพพจน์ที่ปรากฏในเพลงลูกทุ่ง:กรณีศึกษาบทเพลงของนักร้องหญิงต่าย อรทัย. วารสารสังคมศาสตร์วิชาการ, 10(3), 249-261.
ถาวรดา จันทนะสุต. (2008). พุ่มพวง ดวงจันทร์ จุดพลิกผันของเพลงลูกทุ่งไทย.วารสารครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 37(1),1-22.
ทับทิม ชัยชะนะ โกชัย สาริกบุตร รังสรรค์ จันต๊ะ. (2016). บทบาทของผู้หญิงสามัญในเพลงลูกทุ่งร่วมสมัย. พิฆเนศวร์สาร, 12(2), 53-62.
ทัศน์วศิน ธูสรานนท์ พรพรรณ ประจักษ์เนตร. (2560). พัฒนาการในการสื่อสารของเพลงลูกทุ่งผ่านการเล่าเรื่องตามค่านิยม ของสังคมไทย จากอดีตสู่ปัจจุบัน. วารสารนิเทศศาสตร์และนวัตกรรมการจัดการ, 4 (2), 1-30.
ทัศน์วศิน ธูสรานนท์,พรพรรณ ประจักษ์เนตร. (2560). พัฒนาการในการสื่อสารของเพลงลูกทุ่งผ่านการเล่าเรื่องตามค่านิยม ของสังคมไทย จากอดีตสู่ปัจจุบัน. วารสารการสื่อสารและนวัตกรรม นิด้า, 4(2),1-30.
ประทีป แขรัมย์. (2018). วรรณกรรมเพลงพื้นบ้านกันตรึม: กรณีศึกษาการเปลี่ยนแปลงที่สัมพันธ์กับสังคมและวัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ไทยเขมรตามแนวบริเวณชายแดนไทย-กัมพูชา. วารสารมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฎสุรินทร์, 20(1), 95-107.
ประมาภรณ์ ศิริภูมี, เมธานนท์ สงสุระ, ปพิชญา พรหมกันธา, พัทธนันท์ พาป้อ, ปุ่น ชมภูพระ. (2019). สุนทรียภาพทางภาษาในบทเพลงไทยลูกทุ่งของ เต้ย อธิบดินทร์. วารสารปัญญา, 26(1),1-13.
ปิยลักษณ์ โพธิวรรณ์.(2018).ปฏิบัติการทางวาทกรรมในวัฒนธรรมสมัยนิยมผ่านเพลงลูกทุ่งไทย. กระแสวัฒนธรรม, 19 (36),74-81.
ปิยวรรณ กันทอง. (2561). เพลงลูกทุ่งลาวกับการประกอบสร้างความทันสมัย. วิวิธวรรณสาร, 2(2), 13-33.
พรทิพย์ ฉายกี่, จันทนา แก้ววิเชียร.(2018). วิเคราะห์แนวคิดและศิลปะการใช้ภาษาในวรรณกรรมเพลงลูกทุ่งที่แต่งโดย สลา คุณวุฒิ. ราชภัฏเพชรบูรณ์สาร, 20(1), 91-99.
พันธกานต์ ทานนท์. (2562).การสร้างแบรนด์บุคคลของศิลปินลูกทุ่ง ป๊อปปี้ ปรัชญาลักษณ์. วารสารสหวิทยาการสังคมศาสตร์และการสื่อสาร, 2(3), 145-169.
พิษณุพงษ์ ญาณศิริ, โกวิทย์ พิมพวง, วิไลศักดิ์ กิ่งคำ. (2014). ภาพสะท้อนสังคมกับรสวรรณคดีในเพลงลูกทุ่งไทย พ.ศ. 2500-2550. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 33,(3), 145-156.
เพชรรุ่ง เทียนปิ๋วโรจน์. (2015).รายงานตรวจราชการเมืองราชบุรีและเมืองสมุทรสงคราม ร.ศ. 117 : เอกสารประวัติศาสตร์ราชบุรีและสมุทรสงครามในสมัยรัชกาลที่ 5. วารสารมหาวิทยาลัยศิลปากร, 5(2), 147-166.
มะณีรัตน์ รักเพื่อน, จารุวรรณ ธรรมวัตร, โสภี อุ่นทะยา.(2017). สารัตถะของเรื่องเล่าในเพลงลูกทุ่งอีสาน.วารสารวิชาการรมยสาร, 15(3), 145-155.
ราชกิจจานุเบกษา. (2559). ข้อกําหนดมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เรื่อง การจัดตั้งวิทยาลัยสงฆ์ราชบุรี พุทธศักราช 2558 เล่ม 133 ตอนพิเศษ 48 ง หน้า 40.
ราชกิจจานุเบกษา. (2562). ข้อกำหนดมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เรื่อง การจัดตั้งวิทยาลัยสงฆ์เพชรบุรี พุทธศักราช 2562 เล่ม 132 ตอนพิเศษ 104 ง หน้า 65.
วีระพงศ์ มีสถาน. (2550). คนราชบุรี. ราชบุรี: ธรรมรักษ์การพิมพ์ จำกัด.
สัจจา ไกรศรรัตน์. (2555). วัฒนธรรม 8 ชาติพันธุ์จังหวัดราชบุรีในบริบทของการท่องเที่ยว. วารสารวิชาการการท่องเที่ยวไทยนานาชาติ, 8(2), 22.
สัญญา ชีวะประเสริฐ. (2017). พุ่มพวง ดวงจันทร์ ปรากฏการณ์ของเพลงลูกทุ่ง. วารสารภาษาและวัฒนธรรม, 36(1), 133-153.
สาทร ศรีเกตุ. (2013). ภาพสะท้อนและพลังขัดแย้งของกระบวนการเป็นสากลของรัฐในเพลงลูกทุ่งไทยช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 ถึงยุคเผด็จการทหาร.วารสารสังคมศาสตร์, 43(2), 105-123.
สิริชญา คอนกรีต. (2015). ดนตรี เทศกาล และอาชีพในเพลงลูกทุ่ง : อัตลักษณ์และการต่อรองของคนอีสาน.วารสารอักษรศาสตร์, 44(2), 71-102.
สิริชญา คอนกรีต. (2558). ดนตรี เทศกาล และอาชีพในเพลงลูกทุ่ง: อัตลักษณ์และการต่อรองของคนอีสาน. วารสารอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 44(2),71-102.
สิริชญา คอนกรีต. (2560). กลวิธีทางภาษาในเพลงลูกทุ่งเพื่อสื่อสารอัตลักษณ์และการเมืองเชิงวัฒนธรรม ของคนอีสานพลัดถิ่น.Verdian E-Journal Silpakorn University ฉบับภาษาไทย มนุษย์ศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ, 10(2), 1577-1594.
สุนทรี ดวงทิพย์. (2015). การศึกษาวิเคราะห์วรรณศิลป์ในวรรณกรรมเพลงลูกทุ่งของหนูมิเตอร์. สักทอง:วารสารมนุษยศาสตร์, 21(2),67-82.
อรวรรณ ชมดง,อรทัย เพียยุระ. (2557). เพศวิถีและสังคมไทยในวรรณกรรมเพลงลูกทุ่ง. วารสารบัณฑิตศึกษา มนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์, 3(2),76-98.
อิทธิเดช พระเพ็ชร,เชาวฤทธิ์ เชาว์แสงจันทร์. (2562). เพลงลูกทุ่งไทยในบริบทจักรวรรดินิยม (พ.ศ. 2500 –2530) : การสื่อสารภาพแทนความเป็นไทยที่ยังไม่ถูกสร้าง. วารสารนิเทศศาสตร์ คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 37(1), 59-69.
อุไรวรรณ สิงห์ทอง, หนึ่งฤทัย ม่วงเย็น, ขวัญดาว บุญทอง. (2017). วิเคราะห์การใช้ภาษาในวรรณกรรมเพลงลูกทุ่งของใบเตย อาร์สยาม. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด, 11(1), 73-78.
