การประยุกต์หลักพุทธธรรมเพื่อส่งเสริมการสร้างความนิยมสำหรับการเลือกตั้งระดับท้องถิ่นในจังหวัดนครศรีธรรมราช โดยใช้สัปปุริสธรรม 7
คำสำคัญ:
การประยุกต์หลักพุทธธรรม, การเลือกตั้งระดับท้องถิ่น, สัปปุริสธรรม 7บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อการสร้างความนิยมในการเลือกตั้งระดับท้องถิ่นในจังหวัดนครศรีธรรมราช และนำเสนอการประยุกต์หลักพุทธธรรมเพื่อส่งเสริมความนิยมในการเลือกตั้งระดับท้องถิ่น โดยใช้สัปปุริสธรรม 7 เป็นหลักการวิจัยเชิงผสมผสาน ระหว่างการวิจัยเชิงปริมาณและการวิจัยเชิงคุณภาพ การวิจัยเชิงคุณภาพเก็บข้อมูลจากผู้ให้ข้อมูลสำคัญจำนวน 18 รูปหรือคน โดยใช้การสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้างและการสนทนากลุ่มเฉพาะ จากผู้เชี่ยวชาญจำนวน 11 รูปหรือคน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยเทคนิคการวิเคราะห์เชิงเนื้อหา เพื่อให้ได้มาซึ่งข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับปัจจัยที่ส่งผลต่อการสร้างความนิยมในการเลือกตั้งระดับท้องถิ่น ส่วนการวิจัยเชิงปริมาณเก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามจากกลุ่มตัวอย่าง 400 คน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์สถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าเฉลี่ย และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน รวมถึงการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณ เพื่อหาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการสร้างความนิยมในการเลือกตั้งระดับท้องถิ่น
ผลการวิจัยพบว่า ปัจจัยที่ส่งผลต่อการสร้างความนิยมในการเลือกตั้งระดับท้องถิ่นในจังหวัดนครศรีธรรมราช ได้แก่ ปัจจัยการสื่อสารทางการเมือง ซึ่งส่งผลต่อการสร้างความนิยมในการเลือกตั้งอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001 โดยสามารถร่วมกันพยากรณ์การสร้างความนิยมได้ร้อยละ 45.1 ด้านผู้ส่งสาร ช่องทางการสื่อสาร สาร และผู้รับสาร ล้วนมีผลต่อการสร้างความนิยม นอกจากนี้ ผลการวิจัยยังพบว่า หลักสัปปุริสธรรม 7 ซึ่งประกอบด้วยธัมมัญญุตา อัตถัญญุตา อัตตัญญุตา มัตตัญญุตา กาลัญญุตา ปริสัญญุตา และปุคคสัญญุญา ส่งผลต่อการสร้างความนิยมในการเลือกตั้งระดับท้องถิ่นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ โดยสามารถร่วมกันพยากรณ์ได้ถึงร้อยละ 46.2 โดยด้านมัตตัญญุตา หรือการรู้จักประมาณ มีความสามารถในการพยากรณ์สูงสุด รองลงมาคือด้านกาลัญญุตา หรือการรู้จักกาลเวลา การประยุกต์หลักพุทธธรรม 7 เพื่อส่งเสริมความนิยมในการเลือกตั้งระดับท้องถิ่นในจังหวัดนครศรีธรรมราชนั้น ประกอบด้วยการรับรู้ถึงความสำคัญและเหตุผลของการเลือกตั้งท้องถิ่น การรู้บทบาทหน้าที่ของตน การประเมินสถานการณ์และการแก้ไขปัญหาของท้องถิ่น การจัดการเวลาในการดูแลท้องถิ่น การรับรู้ถึงความต้องการของชุมชนและประชาสังคม และการเข้าใจประชาชนและเครือข่ายในท้องถิ่น
References
พระนุชิต นาคเสโน (โพวิชัย). (2565). การพัฒนาการสื่อสารทางการเมืองตามแนวพระพุทธศาสนาของนักการเมือง ท้องถิ่นในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา (ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหานรินทร์ สุรปโญฺ (เอมพันธ์). (2564). การประยุกต์หลักพุทธจริยธรรมเพื่อพัฒนาจริยธรรมทางการเมืองของผู้นำทางการเมืองในจังหวัดชัยภูมิ (ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหาพิพัฒพงศ์ ฐิตธมฺโม (วงษ์ชาลี). (2565). การประยุกต์หลักพุทธธรรมเพื่อส่งเสริมการสื่อสารของนักการเมืองไทย (ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระสมุห์อาคม อาคมธีโร. (2565). พุทธบูรณาการพัฒนาการเมืองท้องถิ่นในระบอบประชาธิปไตย ของจังหวัดเพชรบุรี (ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สำนักงานสถิติจังหวัดนครศรีธรรมราช. (2564). จำนวนผู้มีสิทธิ์เลือกตั้งจังหวัดนครศรีธรรมราช. นครศรีธรรมราช: สำนักงานสถิติจังหวัดนครศรีธรรมราช.
สุรพงษ์ โสธนะเสถียร. (2545). การสื่อสารกับการเมือง (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพฯ: ประสิทธิ์ภัณฑ์ แอนด์ พริ้นติ้ง.
Daley, J. (2020). Local elections and democratic participation. Political Studies Journal, 58(3), 123-138.
Perryman, K. (2019). Political communication and local government effectiveness. Journal of Public Policy and Administration, 34(2), 98-115.
Rungcharoen, T. (2021). The application of Buddhist principles in local political governance. Journal of Thai Political Science, 22(1), 67-80.
Yamane, T. (1967). Statistic: An Introductory Analysis. New York: Harpen and Row.
