การใช้รามเกียรติ์เพื่ออธิบายคำทำนายในตำราพรหมชาติ

ผู้แต่ง

  • ชไมพร ไชโย มหาวิทยาลัยรามคำแหง
  • ธีระนันท์ วิชัยดิษฐ มหาวิทยาลัยรามคำแหง
  • สุภัทรา บุญปัญญโรจน์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง

คำสำคัญ:

รามเกียรติ์, พรหมชาติ, คำทำนาย

บทคัดย่อ

บทความวิจัยครั้งนี้ เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1. ศึกษาเหตุการณ์ในเรื่องรามเกียรติ์ที่ปรากฏในตำราพรหมชาติ 2. เพื่อวิเคราะห์การใช้รามเกียรติ์อธิบายคำทำนายในตำราพรหมชาติ ขอบเขตที่ใช้ในการวิจัยคือ ศึกษาตำราพรหมชาติฉบับหลวง และตำราพรหมชาติฉบับราษฎร์ ส่วนเรื่องรามเกียรติ์ที่ศึกษา ได้แก่ บทละครเรื่องรามเกียรติ์ ฉบับพระราชนิพนธ์ในรัชกาลที่ 1 บทละครเรื่องรามเกียรติ์ ฉบับพระราชนิพนธ์ในรัชกาลที่ 2 และคำพากย์รามเกียรติ์ ฉบับพระราชนิพนธ์ในรัชกาลที่ 6 โดยวิเคราะห์ข้อมูลด้วยทฤษฎีทางคติชน ได้แก่ แนวคิดเรื่องอนุภาค

ผลการวิจัยพบว่า 1. เหตุการณ์ในเรื่องรามเกียรติ์ที่ปรากฏในตำราพรหมชาติ มีทั้งหมด 60 เหตุการณ์ แบ่งเป็นเหตุการณ์ที่ปรากฏเพียงครั้งเดียว จำนวน 44 เหตุการณ์ และเหตุการณ์ที่ปรากฏมากกว่าหนึ่งครั้ง จำนวน 16 เหตุการณ์  2. การใช้รามเกียรติ์อธิบายคำทำนายในตำราพรหมชาติ พบว่า มีการเปรียบเทียบกล่าวอ้างถึงเหตุการณ์และตัวละครของเรื่องรามเกียรติ์ที่ปรากฏในตำราพรหมชาติ โดยพบเป็นการกล่าวอ้างถึงด้วยการใช้อนุภาคเหตุการณ์จำนวน 60 เหตุการณ์ ซึ่งลักษณะของการใช้อนุภาคเหตุการณ์ในการอธิบายคำทำนายในตำราพรหมชาตินั้น จะใช้อธิบายคำทำนายที่มี 3 รูปแบบ ได้แก่ ใช้อธิบายคำทำนายที่จะเกิดเหตุร้าย มีจำนวน 29 เหตุการณ์ ใช้อธิบายคำทำนายที่จะเกิดเหตุดี มีจำนวน 20 เหตุการณ์ และใช้อธิบายคำทำนายที่ไม่ได้ระบุเหตุดีหรือร้าย มีจำนวน 13 เหตุการณ์ โดยในจำนวนนี้มีเหตุการณ์ที่ใช้อธิบายคำทำนายซ้ำกันสองรูปแบบจำนวน 2 เหตุการณ์ นอกจากนั้น ยังพบการกล่าวอ้างถึงด้วยการใช้อนุภาคตัวละครจำนวน 7 ตัวละคร ข้อเสนอแนะในการทำวิจัยครั้งต่อไป คือ ควรศึกษาความหลากหลายทางวรรณคดีที่ปรากฏในตำราพรหมชาติ เพื่อวิเคราะห์ว่าสัมพันธ์กับคำทำนายอย่างไร และมีจุดร่วมที่ปรากฏในตำราพรหมชาติอย่างไรบ้าง ตลอดถึงควรศึกษาการใช้วรรณกรรมปัจจุบันเพื่ออธิบายความหมายทางโหราศาสตร์

References

กรมศิลปากร. (2546). ประชุมคำพากย์รามเกียรติ์ เล่ม 1. กรุงเทพฯ: เอดิสัน เพรส โพรดักส์.

กระทรวงวัฒนธรรม. (2558). โขนพระราชทานเฉลิมพระเกียรติ. กรุงเทพฯ: รุ่งศิลป์การพิมพ์.

กระทรวงศึกษาธิการ. (2551, 8 ธันวาคม). ประกาศเรื่องวรรณคดีสำหรับจัดการเรียนการสอนภาษาไทยตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551.

โครงการศึกษาประวัติศาสตร์และภูมิปัญญาไทย. (2563). ตำราพรหมชาติ ร.ศ.120 ฉบับปรับปรุง (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพฯ: สยามความรู้.

เทพย์ สาริกบุตร. (2558). โหราศาสตร์ในวรรณคดี (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: ศิลปาบรรณาคาร.

โนเรีย นววานิช. (2550). การศึกษาเปรียบเทียบรามเกียรติ์พระราชนิพนธ์ในรัชกาลที่ 1 และรัชกาลที่ 2 (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย). สงขลา: มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.

ปัทมากร บุลสถาพร. (2539). ความรู้ในตำราพรหมชาติ (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาประวัติศาสตร์). เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

พิจิตรา สืบวงษา. (2558). คำศัพท์ในโหราศาสตร์ไทย (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย). มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

พุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช, พระบาทสมเด็จพระ. (2557). บทละครเรื่องรามเกียรติ์พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช เล่ม 1 (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: เพชรกะรัต.

พุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช, พระบาทสมเด็จพระ. (2557). บทละครเรื่องรามเกียรติ์พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช เล่ม 2 (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: เพชรกะรัต.

พุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช, พระบาทสมเด็จพระ. (2557). บทละครเรื่องรามเกียรติ์พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช เล่ม 3 (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: เพชรกะรัต.

พุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช, พระบาทสมเด็จพระ. (2557). บทละครเรื่องรามเกียรติ์พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช เล่ม 4 (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: เพชรกะรัต.

พุทธเลิศหล้านภาลัย, พระบาทสมเด็จพระ. (2553). บทละครเรื่องรามเกียรติ์ พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย และบ่อเกิดแห่งรามเกียรติ์ พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว. กรุงเทพฯ: บรรพกิจ.

รัตนพล ชื่นค้า. (2554). เรื่องรามเกียรติ์กับศิลปะการแสดงหนังใหญ่. วารสารทีทัศน์วัฒนธรรม, 14(1), 1-22.

ลูก ส.ธรรมภักดี. (2503). พรหมชาติฉบับหลวง. กรุงเทพฯ: ลูก ส.ธรรมภักดี.

ลูก ส.ธรรมภักดี. (2515). ตำราพรหมชาติฉบับราษฎร์ สมบูรณ์ที่สุด. กรุงเทพฯ: ลูก ส.ธรรมภักดี.

ศศิชา เตียวลักษณ์ และอภิลักษณ์ เกษมผลกูล. (2563). โหราศาสตร์กับการสร้างสรรค์นวนิยายเรื่องฤกษ์สังหาร วรรณวรรธน์. วารสารวรรณวิทัศน์, 20(2), 63-104.

ศิราพร ณ ถลาง. (2557). ทฤษฎีคติชนวิทยา : วิธีวิทยาในการวิเคราะห์ตำนาน-นิทานพื้นบ้าน (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ศิวดล วราเอกศิริ. (2558). อัตลักษณ์ของนางสีดาในรามเกียรติ์ฉบับต่าง ๆ ของไทย (วิทยานิพนธ์อักษร

ศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย). นครปฐม: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

สถาบันศิลปะและวัฒนธรรมอีสาน มหาวิทยาลัยมหาสารคาม (ปริวรรต). (2559). ตำราพรหมชาติวัดศรีจันทร์ บ้านนาอ้อ ตำบลนาอ้อ อำเภอเมือง จังหวัดเลย. มหาสารคาม: อภิชาตการพิมพ์.

สรชัย ศรีนิศานต์สกุล. (2563). อิทธิพลของโหราศาสตร์ในสังคมและการเมืองไทย (รายงานผลการวิจัย). ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.

สิทธา พินิจภูวดล. (2529). สภาพการแปลปัจจุบันในประเทศไทยและแนวโน้มในอนาคต. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

สุนันท์ อุดมเวช. (2524). คติชนวิทยา. เพชรบุรี: วิทยาลัยครูเพชรบุรี.

สุภาพร พลายเล็ก. (2560). “จักรีนฤบดินทร สยามินทราธิราช” : พระมหากษัตริย์ผู้ทรงบทบาทของวิษณุ. วารสารวรรณวิทัศน์, 17(2), 34–50.

เสาวลักษณ์ อนันตศานต์. (2558). ทฤษฎีคติชนและวิธีการศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

เสาวลักษณ์ อนันตศานต์. (2563). นิทานพื้นบ้าน THE FOLKTALE (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

อรเนตร บุนนาค. (2562). ภูมิปัญญาไทยเชิงพุทธที่ปรากฏในพระราชพิธีพระบรมศพของพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช รัชกาลที่ 9 (ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

10-10-2024