วัจนลีลาของอภิชาติ จันทร์แดง ในกวีนิพนธ์ เรื่องประเทศของเราและเรื่องเล่าหลาย ๆ เรื่อง

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาวัจนลีลาของอภิชาติ จันทร์แดง ในกวีนิพนธ์เรื่องประเทศของเราและเรื่องเล่าหลาย ๆ เรื่อง จำนวนรวมทั้งสิ้น 37 เรื่อง ผลการวิจัยแบ่งออกเป็นสองส่วน ส่วนแรกเป็นกลวิธีการนำเสนอ ส่วนที่สองคือกลวิธีการใช้ภาษา ที่กวีใช้ในการประพันธ์

ผลการศึกษาวัจนลีลาของอภิชาติ จันทร์แดง พบว่ามี 2 ประเด็น คือ 1. กลวิธีการนำเสนอเนื้อหา พบว่า ผู้เขียนใช้กลวิธีในการตั้งชื่อเรื่อง โดยใช้ข้อความที่กล่าวถึงสถานที่ เช่น บนทางเท้า นอกจากนี้ยังมีการใช้เหตุการณ์ร่วมตั้งชื่อเรื่อง เช่น เด็ก ๆ ในร้านขนม เป็นการนำเหตุการณ์ที่น่าสนใจมาตั้งเป็นชื่อเรื่อง การเปิดเรื่องในแต่ละเรื่องส่วนใหญ่เน้นการตั้งคำถาม และการชี้ให้เห็นเพื่อชวนให้ผู้อ่านได้คิดตาม รู้สึกสนใจเรื่องราว มีการนำเสนอเรื่องโดยการบอกเล่า เสนอเรื่องแบบรายละเอียดคล้อยตามความรู้สึก เสนอโดยเน้นปรัชญา และการเสนอเรื่องโดยผ่านตัวละคร ผู้ประพันธ์มีกลวิธีการปิดเรื่องที่น่าสนใจ ในแต่ละเรื่องพบการปิดเรื่องโดยสรุปด้วยเหตุการณ์ที่สอดคล้องกับชื่อเรื่อง ปิดเรื่องด้วยการทิ้งท้ายความคมที่ชวนให้ผู้อ่านคล้อยตาม และปิดเรื่องโดยการทิ้งคำถามไว้อย่างปริศนาเพื่อให้ผู้อ่านคิดต่อ เรื่องสุดท้ายของหนังสือกวีปิดท้ายเรื่องเล่าของเขาด้วยประโยคที่ทำให้เรานึกทบทวนสิ่งที่คนไทยอย่างเราจะรู้สึกว่า "ดูจนเบื่อ" ให้ลึกและกว้างกว่าหน้าจอสี่เหลี่ยมที่เรียกว่าโทรทัศน์ 2. กลวิธีการใช้ภาษา พบว่า มีการใช้เสียงของคำ ได้แก่ การเล่นเสียงสัมผัส มีการเล่นคำ ได้แก่ การซ้ำคำ มีการสรรคำ ได้แก่ การใช้คำเหมาะสมกับเหตุการณ์และตัวละคร การใช้คำให้เกิดจินตภาพ และการใช้โวหารภาพพจน์ เพื่อให้ผู้อ่านเห็นภาพของสิ่งที่กล่าวถึงในบทกวีได้ชัดเจนยิ่งขึ้น สุดท้ายพบว่ามีการใช้สัญลักษณ์เพื่อทำให้เกิดการตีความใหม่